چای رویبوس محافظ سیستم عصبی- اعتقاد بر این است که تخریب سیستم عصبی مرکزی (CNS) در اثر افزایش سن و پیری تا حدودی به رادیکال‌های آزاد (گونه‌های اکسیژن فعال (واکنش‌پذیر، ROIs)) تولید شده در مغز مرتبط است. با افزایش سن میزان پراکسیدهای لیپید که در اثر اکسیداسیون تولید می‌شوند، به‌طور غیرطبیعی افزایش می‌یابند و در نتیجه آن باعث آسیب برگشت‌ناپذیر به سلول‌های طبیعی بدن و بیماری‌های ناشی از پیری می‌شود.
از این رو، ترکیبات مصنوعی یا طبیعی متنوعی که ویژگی‌های آنتی اکسیدانی دارند برای محافظت در برابر تخریب سیستم عصبی مرکزی ناشی از پیری استفاده شده‌اند. اثرات محافظتی چای رویبوس (Aspalathus linearis) در برابر آسیب به سیستم عصبی مرکزی ناشی از پیری با دو روش 1) واکنش تیوباربیتوریک اسید (TBA) و 2) عکسبرداری MR (MRI) در مغز موش‌های تحت درمانِ طولانی مدت با چای رویبوس مورد آزمایش قرار گرفت. مصرف چای رویبوس به مقدار مورد نیاز در این آزمایش از 3 ماهگی موش‌های جنس ماده شروع شد و تا 21 ماه ادامه داشت.
نتایج نشان دادند که موش‌های 24 ماهه که فقط آب مصرف کردند میزان ترکیبات واکنش‌پذیر تیوباربیتوریک اسید (TBARS) در بخش‌های مختلف مغزشان شامل کورتکس فرونتال، کورتکس اُکسيپيتال، هیپوکامپوس و مخچه، به طور قابل توجهی بالاتر از موش‌های جوان‌تر (موش‌های 5 هفته‌ای که چای رویبوس مصرف نکردند) بود؛ اما در موش‌های مسن که چای رویبوس مصرف کردند، هیچ گونه افزایش قابل توجهی در TBARS مشاهده نشد. وقتی که عکس‌های MR مغز موش‌های 24 ماهه تحت درمان با آب، 24 ماهه تحت درمان با چای رویبوس و همچنین موش‌های با سن 5 هفته گرفته شد، کاهشی در شدت سیگنال در کورتکس مغز، هیپوکامپوس و مخچه در عکس‌های MR موش‌های مسن که چای رویبوس مصرف نکردند، مشاهده شد؛ درحالیکه تغییر کمی از شدت سیگنال در عکس‌های MR همان نواحی مغزِ موش‌های 24 ماهه تحت درمان با چای رویبوس مشاهده شد. عکس های این نمونه‌ها مشابه عکس موش‌های جوان 5 هفته‌ای بود.
این مشاهدات پیشنهاد دادند که:
1) تجمع پراکسیدهای لیپید در مغز که به دلیل پیری است ارتباط نزدیکی با تغییرات ساختاری مغز داشت که با MRI مشاهده شد.
2) مصرف طولانی مدت چای رویبوس از تجمع پراکسیدهای لیپید ناشی از پیری در چندین نواحی از مغز موش‌ها جلوگیری کرد.
